Trauma czyli PTSD (zespół stresu pourazowego)

PTSD (zespół stresu pourazowego), to reakcja osoby na wydarzenie traumatyczne, w którym najczęściej zagrożone było życie tej osoby lub życie kogoś bliskiego.

SAMOPOCZUCIE W PTSD (zespole stresu pourazowego)

Osoby cierpiące na PTSD żyją cały czas w cieniu traumy: trauma powraca we wspomnieniach, w koszmarach sennych a nawet w przebłyskach, kiedy to osoba ma wrażenie, że wypadek dzieje się tu i teraz. Sytuacje, które dotychczas były bezpieczne np.: jazda autobusem, przechodzenie przez jezdnię wydają się zagrażające. Dotychczas neutralne dźwięki, zapachy nagle budzą strach, bo kojarzą się z traumą. Osoba stara się nie myśleć, unika też rozmów o wydarzeniu traumatycznym. Osoba dotknięta zespołem stresu pourazowego powoli wycofuje się z życia, zaczyna unikać spotkań z innymi ludźmi, czasem bezpodstawnie obwinia się za wypadek.

Jestem w domu i nagle to zdarzenie wraca. Jakbym przenosiła się w przeszłość. 

Jeśli podejrzewacie Państwo, że to wasz problem chcecie Państwo dokonać zmiany i macie poczucie, że potrzebna jest Wam profesjonalna pomoc to zapraszam do mojego gabinetu na konsultację diagnostyczną. Po spotkaniu będę mogła zaproponować Państwu plan terapii lub wskazać inne formy pomocy. Pracuję w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej metodą przedłużonej ekspozycji. Terapia PTSD trwa od 10 do 12 tygodni.

Umów się na wizytę

TRAUMA, PTSD, ZESPÓŁ STRESU POURAZOWEGO

Zespół stresu pourazowego (PTSD) zwany popularnie traumą dotyka zwykle uczestników lub świadków zagrażających życiu zdarzeń. To może być Państwa problem jeśli doświadczają Państwo niektórych lub wszystkich z poniższych objawów 1:

  • byliście  Państwo uczestnikiem lub świadkiem traumatycznego zdarzenia np.: wypadku komunikacyjnego, katastrofy naturalnej,
    świadkiem nagłej śmierci kogoś bliskiego, ofiarą napaści, gwałtu,
  • wspomnienie o traumatycznym zdarzeniu nieustannie powraca i nie możecie się Państwo od niego uwolnić;
  • unikacie miejsc, przedmiotów i wszystkich rzeczy, które w jakiś sposób przypominają wydarzenie traumatyczne;
  • unikacie rozmów o nieprzyjemnym zdarzeniu, spotkań z innymi w obawie, że mogą zapytać o to wydarzenie;
  • niepodziewane dźwięki, światło, zdarzenia budzą w Was ogromny lęk;
  • jesteście bardziej wybuchowi lub drażliwi niż zazwyczaj;
  • rzeczy, które dotychczas Was interesowały nie są już atrakcyjne, być może w ogóle zrezygnowaliście ze swojego hobby;
  • macie problemy z koncentracją oraz z podejmowaniem decyzji;
  • dręczy Państwa poczucie winy;
  • dręczą Państwa koszmary senne związane z traumatycznym wydarzeniem;
  • zaczynacie wycofywać się z życia, bo otaczający  świat wydaje się Państwu niebezpieczny;

UWAGA! Nie wszystkie te objawy muszą wystąpić u jednej osoby. Już kilka z nich może świadczyć o tym, że zmagacie się Państwo z poważnym problemem. Powyższy opis ma charakter informacyjny i nie może stanowić podstawy do rozstrzygania o diagnozie.

CO WIEMY O PTSD?

PTSD, to chyba jedyne zaburzenie psychiczne, którego przyczynę łatwo zidentyfikować i jednoznacznie określić: jest nim wydarzenie, w którym życie osoby lub życie kogoś bliskiego było zagrożone albo osoba bliska zmarła w wyniku tego zdarzenia. Około 90% osób doświadczy w ciągu swojego życia zdarzenia traumatycznego. 8% populacji będzie cierpieć na PTSD (Zespół stresu pourazowego).   Powyższe dane wskazują  na to, że w większości sytuacji osoby dotknięte traumą są w stanie sobie z nią poradzić. Jeśli jednak okoliczności są niesprzyjające np.: to jest druga lub trzecia trauma w krótkim odstępie czasu, osoba jest już wyczerpana zmaganiem się z innymi problemami lub nie ma możliwości zadbania o siebie po traumatycznym wydarzeniu. Te wszystkie czynniki mogą sprzyjać rozwinięciu PTSD. Dane te stanowią też wskazówkę dla psychologów, terapeutów i psychiatrów, żeby nie spieszyć się z interwencjami i dać czas na samoistne ustąpienie pierwszych objawów załamania po zdarzeniu traumatycznym. Dlatego PTSD diagnozujemy i rozpoczynamy terapię najwcześniej 1 miesiąc po traumatycznym zdarzeniu.2

Trauma Inografika

JAK TERAPIA MOŻE POMÓC?

Terapia metodą przedłużonej ekspozycji, to forma terapii poznawczo-behawioralnej (taką formę pracy stosuję również w moim gabinecie) w pierwszej kolejności pomaga osobie zrozumieć naturę i objawy tego zaburzenia. Samo zrozumienie objawów i ich dynamiki już często zmniejsza cierpienie osoby  zmagającej się z PTSD,. To dobry początek na drodze do wyzdrowienia. W trakcie kolejnych sesji osoba uczy się oswajania lęku jaki budzi wspomnienie traumatycznego wydarzenia. Ważnym elementem terapii jest stopniowy powrót do aktywności, których osoba zaczęła unikać z powodu PTSD.

SKUTECZNOŚĆ TERAPII PTSD?

Psychoterapia poznawczo-behawioralna, jest rekomendowaną formą leczenia zaburzenia stresu pourazowego PTSD. W wielu badaniach klinicznych potwierdzono jej wysoką skuteczność. 65% osób którym postawiono diagnozę kliniczną PTSD po terapii (9-12 sesji) metodą przedłużonej ekspozycji nie spełnia już kryteriów diagnozy. 1

Osoby po terapii poznawczo-behawioralnej osiągają znacznie większą poprawę niż osoby oczekujące na terapię.3

OSOBY CIERPIĄCE NA PTSD (ZABURZENIE STRESU POURAZOWEGO)

%

OCZEKUJĄCY NA TERAPIĘ Przeciętna osoba po terapii poznawczo-behawioralnaj uzyskuje większą poprawę niż 91% osób w tej grupie

1) E.B.Foa, E.A. Hembre, B.Olasow Rothbaum Przedłużona ekspozycja w terapii PTSD, Sopot 2014; 2) DSM V;   3)Dane te uwzględniają wyniki 332 badań, w których łącznie wzięło udział 9995 osób w latach 1967-2004. (Butler, Champman, Eyan i Beck, 2006 za.: E.Pragłowska, A.Popiel, Psychoterapia poznawczo-behawioralna, Wydawnictwo Paradygmat, Warszawa 2008, s. 216).  Wyniki te odpowiadają na pytanie: czy przeciętna osoba po terapii poznawczo-behawioralnej uzyskała większą poprawę niż osoby korzystające z innej formy terapii, oczekujący na terapię lub stosujący placebo? A jeśli tak, to od ilu osób (wyrażone w %) uzyskała większą poprawę.

Więcej informacji n temat skuteczności psychoterapii